Dlaczego nasze dzieci popełniają samobĂłjstwa częściej niż w innych krajach europy?

Ania (lat 12) wyciem obudziła w środku nocy rodzicĂłw - wcisnęła się w rĂłg pokoju, ktĂłry był cały zasłany papierkami. Odwieziono ją do szpitala dziecięcego. Tam się cięła, truła lekami, aż wreszcie odmĂłwiono jej dalszego leczenia.

Dla Marysi (lat 15) nie było miejsca na oddziale dziecięcym w innym szpitalu psychiatrycznym, więc przyjęto ją na oddział dla dorosłych. W nocy została zgwałcona przez jednego z pacjentĂłw - w czasie, kiedy personel dla swojego bezpieczeństwa zamykał w dyżurkach.

Milo (lat 23) nie do końca wiedział czy jest chłopakiem, czy dziewczyną, czy może kimś pomiędzy tymi płciami. W odpowiedzi na jego wątpliwości dziadek zadeklarował, że zrobi z niego mężczyznę. Milo skoczył z mostu...

I tak dalej, i tak gorzej...

Gdyby podsumować wszystkie tego typu przypadki, okazałoby się, że co roku znikają trzy klasy pełne wrażliwych, ciekawych i inteligentnych, młodych ludzi, przed ktĂłrymi przyszłość. Przerywają swoje życie, bo sobie nie dają rady - otacza ich niechęć i nietolerancja, a dobijają niewydolność służby zdrowia, tępa opresyjność szkoły, pokrzykiwania politykĂłw i kościelne szczucie.

Kto jest temu winien? Państwo? A może my wszyscy?